Γεια σας.
Έχω πολύ καιρό να γράψω κείμενο,κυρίως λόγω προβλημάτων στον υπολογιστή μου.Τέλος πάντων,αν και είμαι ακόμα σε αναμονή σε σχέση με τον υπολογιστή μου,αποφάσισα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου από ένα βιβλίο,που μόλις τελείωσα.
Είναι το "Αλάτι κόκκινο" του Δημήτρη Αλεξίου από τις εκδόσεις διόπτρα.
Η υπόθεση σύμφωνα με το οπισθόφυλλο είναι η εξής:
Το ξημέρωμα της 26ης Ιουλίου 2001 βρίσκει το νησί της Σκύρου ανάστατο μετά την επίσκεψη του Εγκέλαδου.Ο σεισμός διώχνει τους τουρίστες και επισκιάζει το θάνατο της δεκαεξάχρονης "σημαδεμένης" Καλλιώς,που βρέθηκε νεκρή σε ένα ξωκλήσι.Ο αστυνόμος Ψαθάς καταφθάνει στο νησί και με τη συνοδεία μιας ετερόκλητης παρέας προσπαθεί να εξιχνιάσει το αίνιγμα.
Η υπόθεση κρύβει παγίδες.Ο Ψαθάς θα κοπιάσει για να βρει άκρη ανάμεσα στις φήμες που διασπείρονται,στις προλήψεις των ντόπιων,στους φόβους και τα μυστικά τους.Όπως όλοι ψιθυρίζουν,κάθε ιστορία γίνεται παραμύθι,αμέσως μόλις στεγνώσει το αίμα της.
Το "Αλάτι κόκκινο" είναι ένα ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο νησί της Σκύρου,από όπου κατάγεται ο συγγραφέας.Εξαιτίας αυτής της καταγωγής,βρίσκουμε στο βιβλίο,πληροφορίες για πολλές τοποθεσίες του νησιού,αλλά και για πολλά έθιμα και παραδόσεις που διατηρούνται ακόμα στη Σκύρο.
Το βιβλίο μας μεταφέρει με πολλή επιτυχία στη Σκύρο στην καρδιά του καλοκαιριού και μας κρατάει σε εγρήγορση με την ιστορία γραμμένη σε απλή και ήρεμη γλώσσα.Από την στιγμή που ξεκινάς να το διαβάζεις,πολύ δύσκολα θα σταματήσεις,παρά τις 308 σελίδες του,μέχρι να το τελειώσεις.
Επίσης,πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι ιστορίες-παραμύθια,που παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ιστορία του βιβλίου και οι οποίες "δένουν" πολλές φορές την μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
Πραγματικά,ένα πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα,που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον,ακόμα και αυτού του αναγνώστη,που δεν του αρέσουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα.
Κάποια αποσπάσματα του βιβλίου:
-Έβγαλε τη μικρή μαύρη ατζέντα από τη δεξιά εσωτερική τσέπη του σακακιού του.Σημείωσε με ευλάβεια το σημερινό του ποίημα.Δύο λέξεις."Διαθέσιμος χρόνος".Δεν είχε γράψει ποτέ του ολόκληρο ποίημα.Τα δικά του ποιήματα ήταν λέξεις μεμονωμένες.Λέξεις που έρχονταν ξαφνικά να διαρρήξουν την πραγματικότητα γύρω του,να τη φωτίσουν διαφορετικά,να την ανακατασκευάσουν με πρώτη ύλη γράμματα.Από γράμματα σε λέξεις,από λέξεις σε στίχους,από στίχους σε ποιήματα.Είχε πολύ χρόνο μπροστά του να μπορεί να γράψει ποιήματα.Διαθέσιμο χρόνο.
-Τ'αστέρια που πέφτουν είναι οι ψυχές όσων εξορίζονται από τον Παράδεισο,όσων δεν μπορούν να ενσωματωθούν εκεί,όσων δεν τον αναγνωρίζουν μόλις τον βλέπουν.Και για έναν περίεργο λόγο,η εξορία τους είναι στη γη.Είναι αστείο αλλά αυτοί που εξορίζονται ήδη από τους ανθρώπους όσο ζούνε,γυρίζουν στη γη ως εξόριστοι και όταν πεθάνουν.Η εξορία είναι κάτι που το σέρνει η ψυχή του ανθρώπου από τότε που θα γεννηθεί και του το δίνουν σαν το όνομα.Είμαι η Ειρήνη και δεν ανήκω εδώ,σου λέει.Τουλάχιστον όχι όσο ζω.
-Δεν μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους πως να αισθάνονται.Μπορείς να τους πείσεις πως να σκέφτονται,αλλά όχι πως να αισθάνονται.
Έχω πολύ καιρό να γράψω κείμενο,κυρίως λόγω προβλημάτων στον υπολογιστή μου.Τέλος πάντων,αν και είμαι ακόμα σε αναμονή σε σχέση με τον υπολογιστή μου,αποφάσισα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου από ένα βιβλίο,που μόλις τελείωσα.
Είναι το "Αλάτι κόκκινο" του Δημήτρη Αλεξίου από τις εκδόσεις διόπτρα.
Η υπόθεση σύμφωνα με το οπισθόφυλλο είναι η εξής:
Το ξημέρωμα της 26ης Ιουλίου 2001 βρίσκει το νησί της Σκύρου ανάστατο μετά την επίσκεψη του Εγκέλαδου.Ο σεισμός διώχνει τους τουρίστες και επισκιάζει το θάνατο της δεκαεξάχρονης "σημαδεμένης" Καλλιώς,που βρέθηκε νεκρή σε ένα ξωκλήσι.Ο αστυνόμος Ψαθάς καταφθάνει στο νησί και με τη συνοδεία μιας ετερόκλητης παρέας προσπαθεί να εξιχνιάσει το αίνιγμα.
Η υπόθεση κρύβει παγίδες.Ο Ψαθάς θα κοπιάσει για να βρει άκρη ανάμεσα στις φήμες που διασπείρονται,στις προλήψεις των ντόπιων,στους φόβους και τα μυστικά τους.Όπως όλοι ψιθυρίζουν,κάθε ιστορία γίνεται παραμύθι,αμέσως μόλις στεγνώσει το αίμα της.
Το "Αλάτι κόκκινο" είναι ένα ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο νησί της Σκύρου,από όπου κατάγεται ο συγγραφέας.Εξαιτίας αυτής της καταγωγής,βρίσκουμε στο βιβλίο,πληροφορίες για πολλές τοποθεσίες του νησιού,αλλά και για πολλά έθιμα και παραδόσεις που διατηρούνται ακόμα στη Σκύρο.
Το βιβλίο μας μεταφέρει με πολλή επιτυχία στη Σκύρο στην καρδιά του καλοκαιριού και μας κρατάει σε εγρήγορση με την ιστορία γραμμένη σε απλή και ήρεμη γλώσσα.Από την στιγμή που ξεκινάς να το διαβάζεις,πολύ δύσκολα θα σταματήσεις,παρά τις 308 σελίδες του,μέχρι να το τελειώσεις.
Επίσης,πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι ιστορίες-παραμύθια,που παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ιστορία του βιβλίου και οι οποίες "δένουν" πολλές φορές την μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
Πραγματικά,ένα πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα,που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον,ακόμα και αυτού του αναγνώστη,που δεν του αρέσουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα.
Κάποια αποσπάσματα του βιβλίου:
-Έβγαλε τη μικρή μαύρη ατζέντα από τη δεξιά εσωτερική τσέπη του σακακιού του.Σημείωσε με ευλάβεια το σημερινό του ποίημα.Δύο λέξεις."Διαθέσιμος χρόνος".Δεν είχε γράψει ποτέ του ολόκληρο ποίημα.Τα δικά του ποιήματα ήταν λέξεις μεμονωμένες.Λέξεις που έρχονταν ξαφνικά να διαρρήξουν την πραγματικότητα γύρω του,να τη φωτίσουν διαφορετικά,να την ανακατασκευάσουν με πρώτη ύλη γράμματα.Από γράμματα σε λέξεις,από λέξεις σε στίχους,από στίχους σε ποιήματα.Είχε πολύ χρόνο μπροστά του να μπορεί να γράψει ποιήματα.Διαθέσιμο χρόνο.
-Τ'αστέρια που πέφτουν είναι οι ψυχές όσων εξορίζονται από τον Παράδεισο,όσων δεν μπορούν να ενσωματωθούν εκεί,όσων δεν τον αναγνωρίζουν μόλις τον βλέπουν.Και για έναν περίεργο λόγο,η εξορία τους είναι στη γη.Είναι αστείο αλλά αυτοί που εξορίζονται ήδη από τους ανθρώπους όσο ζούνε,γυρίζουν στη γη ως εξόριστοι και όταν πεθάνουν.Η εξορία είναι κάτι που το σέρνει η ψυχή του ανθρώπου από τότε που θα γεννηθεί και του το δίνουν σαν το όνομα.Είμαι η Ειρήνη και δεν ανήκω εδώ,σου λέει.Τουλάχιστον όχι όσο ζω.
-Δεν μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους πως να αισθάνονται.Μπορείς να τους πείσεις πως να σκέφτονται,αλλά όχι πως να αισθάνονται.
