"Οι άθικτοι"(Intouchables):Μια απλή αλλά όχι απλοϊκή ταινία για την αναπηρία

Γεια σας.

Σήμερα,θέλω να σας μιλήσω για την ταινία "Οι άθικτοι"(Intouchables) του 2011.

Η υπόθεση του έργου είναι απλή και αρχίζει με την πρόσληψη ενός Αφρικανού ως προσωπικού βοηθού από ένα Γάλλο πλούσιο τετραπληγικό.Από αυτό το σημείο,η ταινία θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα δακρύβρεχτο μελό ή στην καλύτερη περίπτωση σε μία συγκινητική απεικόνιση της ιστορίας ζωής ενός τετραπληγικού.

 Αντίθετα,οι δύο σκηνοθέτες Olivier Nacache και Eric Toledano μας δείχνουν μία ανθρώπινη ταινία πολλές φορές αστεία,άλλες δραματική,με σεβασμό στην αναπηρία, που δεν στηρίζεται σε δραματικούς διαλόγους ή διάφορα εφέ.

Οι δύο ηθοποιοί που παίζουν,εκφράζουν απόλυτα τους ρόλους που τους αντιστοιχούν.

Ο Francois Cluzet,είναι ο αριστοκράτης τετραπληγικός, και ο Omar Sy ο Σενεγαλέζος βοηθός.

Για την ιστορία,η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός Γάλλου αριστοκράτη και σκηνοθέτη,του Philippe Pozzo di Borgo , που το 1993 έμεινε τετραπληγικός,μετά από ένα ατύχημα που είχε με αλεξίπτωτο πλαγιάς.Τρία χρόνια αργότερα,πεθαίνει η γυναίκα του και παθαίνει κατάθλιψη,μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Αλγερινό βοηθό Abdel Sellou και αλλάζει η ζωή του.Η σχέση μεταξύ τους, γίνεται βιβλίο το 2001 (The second Wind) και η επιτυχημένη πορεία του,οδηγεί το 2003 στο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ "A la vie,a la mort",που ενέπνευσε τους σκηνοθέτες να δημιουργήσουν την ταινία.

Philippe Pozzo di Borgo και Abdel Sellou

Η ταινία ήταν υποψήφια για πολλά βραβεία,μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2012 εκποσωπώντας την Γαλλία και κέρδισε πολλά βραβεία.

Philippe Pozzo di Borgo και Abdel Sellou

Λίμνη Βαϊκάλη:Η ομορφιά του πάγου

Γεια σας.
Τις τελευταίες μέρες έχει πολύ καλό καιρό,αλλά σε άλλα μέρη του κόσμου έχουν χειμώνα με πολικό ψύχος,που δημιουργεί παγωμένες επιφάνειες.Επιφάνειες στις οποίες η φύση φτιάχνει γλυπτά ή σχέδια από πάγο.Η Λίμνη Βαϊκάλη,η "βασίλισσα των λιμνών",το χειμώνα καλύπτεται ολόκληρη με παχύ στρώμα πάγου,ώστε να μπορεί κάποιος να περπατήσει ή και να κάνει ποδήλατο επάνω της.

Ας απολαύσουμε από μακριά,μερικές φωτογραφίες που δείχνουν την παγωμένη ομορφιά της λίμνης Βαϊκάλης.

Αφού θαυμάσουμε τη Λίμνη Βαϊκάλη,ας μάθουμε και μερικά πράγματα γι'αυτήν.

Έχει μήκος 636 χλμ και πλάτος 79 χλμ και βρίσκεται στη Σιβηρία.Είναι η παλιότερη (μετρά 25 εκατομμύρια χρόνια) και βαθύτερη λίμνη στον κόσμο (έχει βάθος 1642 μέτρα) και η λίμνη με το μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού(περιέχει το 20% του γλυκού νερού παγκοσμίως).Είναι μία από τις μεγαλύτερες λίμνες στον κόσμο.Δέχεται τα νερά περίπου 300 ποταμών και έχει στο εσωτερικό της 22 νησιά.Το 1996 η Ounesco ανακήρυξε την λίμνη σαν τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς για την βιοποικιλότητά της.

Η ομορφιά ενός παγωνιού όταν πετάει

Γεια σας.
Η θέα ενός παγωνιού μου φέρνει στο νου παιδικές αναμνήσεις με βόλτες σε πάρκα,όπου συνήθως υπήρχαν τα πανέμορφα αυτά πτηνά.Θυμάμαι να περπατάνε περήφανα και όταν άνοιγαν την ουρά τους σε σχήμα βεντάλιας,όλοι να θαυμάζουμε την ομορφιά αυτού του πτηνού και τα παιδιά να μένουμε με το στόμα ανοιχτό.

Η ομορφιά ενός παγωνιού,που κατάγεται από την Ινδία, είναι δεδομένη,είτε μιλάμε για το πολύχρωμο παγώνι είτε για το παγώνι αλμπίνο που είναι κάτασπρο,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η έλλειψη χρώματος αφαιρεί κάτι από την γοητεία του.

Μεγάλη εντύπωση,όμως μου κάνει η ανεξαρτησία ενός παγωνιού,όπως και η μεγαλοπρέπειά του όταν πετάει στον αέρα.Ας μην ξεχνάμε ότι τα αρσενικά,έχουν μήκος 1,25 μέτρα που διπλασιάζεται με την ουρά τους.Αυτά επίσης είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που πρέπει να θαυμάσουμε σε ένα παγώνι.Δεν συμφωνείτε;

Hachiko:A dog's story:Ένα μάθημα φιλίας και αφοσίωσης

Γεια σας.
Με αφορμή μία ταινία που είδα,θέλω να σας μιλήσω για την αφοσίωση των ζώων και ειδικά των σκύλων απέναντι στους ανθρώπους,αλλά και την επικοινωνία που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ τους.

 

Η ταινία είναι η Hachiko: A Dog's Story (2009) με τον Ρίτσαρντ Γκηρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μας δείχνει την ιστορία ζωής ενός σκύλου και την φιλία του με ένα καθηγητή πανεπιστημίου,που τον είχε σπίτι του από δύο μηνών.Ο καθηγητής και ο Χάτσικο ήταν αχώριστοι και περπατούσαν μαζί μέχρι το σταθμό του τρένου,όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για το πανεπιστήμιο.Ο Χάτσικο τότε έφευγε,αλλά γυρνούσε πίσω το απόγευμα,όταν επέστρεφε ο καθηγητής από το πανεπιστήμιο.Αυτό γινόταν κάθε μέρα,ώσπου μία μέρα ο καθηγητής δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά.Ο Χάτσικο ξαναγύρισε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.

  Η ταινία είναι απλή,γυρισμένη ωραία και επικεντρωμένη στο σκύλο και την μεγάλη αφοσίωσή του στο αφεντικό του,αλλά και τη φιλία του με αυτόν.
 Πίσω από την ταινία υπάρχει η πραγματική ιστορία του Χάτσικο,που έχει τα ίδια βασικά στοιχεία με την ταινία,μόνο που ο πραγματικός έζησε τη δεκαετία του 1920(1924-1935) στο Τόκιο της Ιαπωνίας.Ο Χάτσικο έγινε πολύ γνωστός,όσο ζούσε,έπειτα από ένα άρθρο που έγραψαν γι'αυτόν και μάλιστα αποτέλεσε παράδειγμα πίστης και αφοσίωσης στην οικογένεια.Ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα που τον απεικονίζει καθιστό, να περιμένει το αφεντικό του. Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σιδηροδρομικού σταθμού.

Λέγεται πως αν έχεις ραντεβού στο άγαλμα του Χάτσικο, θα σε περιμένουν ό,τι και να γίνει, όσο και να αργήσεις...

Before sunrise,before sunset:Μία διαφορετική προσέγγιση του έρωτα

Γεια σας.
Αύριο γιορτάζεται ο Άγιος Βαλεντίνος.Με αφορμή αυτή τη γιορτή βλέπουμε πολλές ταινίες ρομαντικού περιεχομένου ιδίως Αμερικάνικες.
Μία διαφορετική προσέγγιση πάνω στο θέμα του έρωτα μας δίνουν δύο ταινίες.

Η πρώτη είναι το "Before sunrise" (1995) αμερικανικής παραγωγής,με τον Ethan Hawke και τη Julie Delpie.Σε αυτή,βλέπουμε δύο νέους.έναν Αμερικάνο και μία Γαλλίδα,να γνωρίζονται μέσα σε ένα τραίνο και να αποφασίζουν να κατέβουν στη Βιέννη,για λίγες ώρες,μέχρι να έρθει το επόμενο τραίνο.Σε αυτές τις ώρες,βλέπουμε την έλξη,το φλερτ και τον έρωτα που αναπτύσσεται μεταξύ τους,μέσα από τις συζητήσεις που κάνουν.
Αυτή η ταινία μας δείχνει,πως μπορεί να αναδειχτεί ο έρωτας μέσα από τις απλές συζητήσεις δύο νέων ανθρώπων.χωρίς να καταφεύγει σε πολύπλοκα σενάρια με θεαματικά εφέ.

Η δεύτερη ταινία, το "Before sunset" (2004) με τους ίδιους πρωταγωνιστές,είναι η συνέχεια της πρώτης.Εδώ βλέπουμε τους δύο νέους,πιο ώριμους και με περισσότερες εμπειρίες,να συναντιούνται εννιά χρόνια μετά,στο Παρίσι.Θα μείνουν μαζί,πάλι για λίγες ώρες,μέχρι να φύγει η πτήση του Ethan Hawke.Οι συζητήσεις που θα κάνουν μεταξύ τους, ενώ τριγυρίζουν στο Παρίσι,θα μας δείξουν,ότι ο έρωτας είναι εφικτός και μπορεί να διατηρηθεί,παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα απομάκρυνσης δύο ανθρώπων μεταξύ τους.Το φινάλε και εδώ,όπως και στην πρώτη ταινία,είναι "ανοιχτό".

Το καλοκαίρι,περιμένουμε να δούμε την τρίτη συνέχεια της τριλογίας το "Before midnight"γυρισμένο στην Ελλάδα,πάλι εννιά χρόνια μετά.

Καλωσόρισμα

Γεια σας.
Καλώς ήρθατε στις Λαμπυρίδες -κοινώς πυγολαμπίδες-στίγματα ζωντανού φωτός που σπινθηροβολούνε στο σκοτάδι (Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ).
Εδώ μπορείτε να βρείτε οτιδήποτε μπορεί να παράξει ή να μεταφέρει φως μέσα στο σημερινό σκοτάδι.Προτάσεις για ταινίες,βιβλία,άρθρα και φωτογραφίες,που δείχνουν ότι στην ελληνική αλλά και παγκόσμια πραγματικότητα,υπάρχουν πράγματα που μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάμε ή και να δακρύζουμε,χωρίς να μαυρίζουμε εσωτερικά.
Πράγματα που ελπίζω,ότι μπορούν να σας κάνουν να προχωρήσετε ένα βήμα πιο μπροστά,ένα βήμα πιο κοντά στην ηρεμία του πνεύματος και της ψυχής.