Hachiko:A dog's story:Ένα μάθημα φιλίας και αφοσίωσης

Γεια σας.
Με αφορμή μία ταινία που είδα,θέλω να σας μιλήσω για την αφοσίωση των ζώων και ειδικά των σκύλων απέναντι στους ανθρώπους,αλλά και την επικοινωνία που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ τους.

 

Η ταινία είναι η Hachiko: A Dog's Story (2009) με τον Ρίτσαρντ Γκηρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μας δείχνει την ιστορία ζωής ενός σκύλου και την φιλία του με ένα καθηγητή πανεπιστημίου,που τον είχε σπίτι του από δύο μηνών.Ο καθηγητής και ο Χάτσικο ήταν αχώριστοι και περπατούσαν μαζί μέχρι το σταθμό του τρένου,όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για το πανεπιστήμιο.Ο Χάτσικο τότε έφευγε,αλλά γυρνούσε πίσω το απόγευμα,όταν επέστρεφε ο καθηγητής από το πανεπιστήμιο.Αυτό γινόταν κάθε μέρα,ώσπου μία μέρα ο καθηγητής δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά.Ο Χάτσικο ξαναγύρισε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.

  Η ταινία είναι απλή,γυρισμένη ωραία και επικεντρωμένη στο σκύλο και την μεγάλη αφοσίωσή του στο αφεντικό του,αλλά και τη φιλία του με αυτόν.
 Πίσω από την ταινία υπάρχει η πραγματική ιστορία του Χάτσικο,που έχει τα ίδια βασικά στοιχεία με την ταινία,μόνο που ο πραγματικός έζησε τη δεκαετία του 1920(1924-1935) στο Τόκιο της Ιαπωνίας.Ο Χάτσικο έγινε πολύ γνωστός,όσο ζούσε,έπειτα από ένα άρθρο που έγραψαν γι'αυτόν και μάλιστα αποτέλεσε παράδειγμα πίστης και αφοσίωσης στην οικογένεια.Ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα που τον απεικονίζει καθιστό, να περιμένει το αφεντικό του. Το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σιδηροδρομικού σταθμού.

Λέγεται πως αν έχεις ραντεβού στο άγαλμα του Χάτσικο, θα σε περιμένουν ό,τι και να γίνει, όσο και να αργήσεις...