Γεια σας.
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου "Η νύφη φορούσε μαύρα"από τις εκδόσεις Ψυχογιός.Ξεκινάει το Σεπτέμβρη του 1922 στη Θεσσαλονίκη,όπου φτάνει με τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία η Αντριανή,μια πανέμορφη προσφυγοπούλα,μόνη,αφού σκοτώθηκαν οι γονείς της και ο άντρας της.Μαζί με άλλους πρόσφυγες και με μια οικογένεια ποντίων,που τη βοηθάει και μετά από πολλές ταλαιπωρίες,θα εγκατασταθεί σε ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας,που αδειάζει με την ανταλλαγή.Εκεί θα παντρευτεί με ένα πρόσφυγα,που μιλάει μόνο τουρκικά και θα μείνει μαζί του και με τους γονείς του.Από εδώ κι εμπρός,θα δούμε πως εκτυλίσσεται η ζωή της τα επόμενα χρόνια.
Μαζί με τη ζωή της Αντριανής,βλέπουμε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία.
Τις αποφάσεις του κράτους και πως επηρεάζουν τους πρόσφυγες,την καθημερινή ζωή τους,την προσπάθεια να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.Αλλά,βλέπουμε και την κοινωνία των προσφύγων,όπου τον πρώτο λόγο,έχει ο άντρας και η πεθερά και την πολύ μικρή και βαθμιαία αλλαγή τους,στο πέρασμα των χρόνων.
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
-Πολλές φορές η ζωή αλλάζει ρότα,πάει διαφορετικά από ό,τι προσμένουμε.Τότε καινούργιοι δρόμοι μπορεί να ανοιχτούν μπροστά μας,δρόμοι που μας φοβίζουν ή μας συναρπάζουν.Και ίσως τότε να πρέπει να διαλέξουμε ποιο δρόμο να βαδίσουμε,αν θα συνεχίσουμε τα γνωστά και σταθερά μονοπάτια,ή τα άγνωστα που μας προσμένουν να τα περπατήσουμε και να τα ανιχνεύσουμε.Κάποιοι από μας έχουν το θάρρος μα διαλέξουν αυτούς τους άγνωστους δρόμους.Κι ένα τέτοιο δρόμο αποφάσισε να πάρει κι η Αντριανή.
-Κι οι χοροί του Πόντου και της Ανατολής ξανάρθαν να εγκατασταθούν μαζί τους,να ομορφύνουν τις μέρες τους,να τους θυμίσουν ότι η ζωή έχει και χαρές,όχι μόνο λύπες,που τις κουβαλούσαν κι αυτές μαζί τους,όσο κι αν για καιρό νόμιζαν πως τους είχαν εγκαταλείψει.
Τελικά,μπορώ να πω ότι ήταν ένα ενδιαφέρον βιβλίο,που παρά τις 636 σελίδες του,διαβάζεται πολύ γρήγορα και μας γνωρίζει τη θέση της γυναίκας εκείνα τα χρόνια,αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες στην προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στην ελληνική κοινωνία.
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου "Η νύφη φορούσε μαύρα"από τις εκδόσεις Ψυχογιός.Ξεκινάει το Σεπτέμβρη του 1922 στη Θεσσαλονίκη,όπου φτάνει με τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία η Αντριανή,μια πανέμορφη προσφυγοπούλα,μόνη,αφού σκοτώθηκαν οι γονείς της και ο άντρας της.Μαζί με άλλους πρόσφυγες και με μια οικογένεια ποντίων,που τη βοηθάει και μετά από πολλές ταλαιπωρίες,θα εγκατασταθεί σε ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας,που αδειάζει με την ανταλλαγή.Εκεί θα παντρευτεί με ένα πρόσφυγα,που μιλάει μόνο τουρκικά και θα μείνει μαζί του και με τους γονείς του.Από εδώ κι εμπρός,θα δούμε πως εκτυλίσσεται η ζωή της τα επόμενα χρόνια.
Μαζί με τη ζωή της Αντριανής,βλέπουμε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία.
Τις αποφάσεις του κράτους και πως επηρεάζουν τους πρόσφυγες,την καθημερινή ζωή τους,την προσπάθεια να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.Αλλά,βλέπουμε και την κοινωνία των προσφύγων,όπου τον πρώτο λόγο,έχει ο άντρας και η πεθερά και την πολύ μικρή και βαθμιαία αλλαγή τους,στο πέρασμα των χρόνων.
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
-Πολλές φορές η ζωή αλλάζει ρότα,πάει διαφορετικά από ό,τι προσμένουμε.Τότε καινούργιοι δρόμοι μπορεί να ανοιχτούν μπροστά μας,δρόμοι που μας φοβίζουν ή μας συναρπάζουν.Και ίσως τότε να πρέπει να διαλέξουμε ποιο δρόμο να βαδίσουμε,αν θα συνεχίσουμε τα γνωστά και σταθερά μονοπάτια,ή τα άγνωστα που μας προσμένουν να τα περπατήσουμε και να τα ανιχνεύσουμε.Κάποιοι από μας έχουν το θάρρος μα διαλέξουν αυτούς τους άγνωστους δρόμους.Κι ένα τέτοιο δρόμο αποφάσισε να πάρει κι η Αντριανή.
-Κι οι χοροί του Πόντου και της Ανατολής ξανάρθαν να εγκατασταθούν μαζί τους,να ομορφύνουν τις μέρες τους,να τους θυμίσουν ότι η ζωή έχει και χαρές,όχι μόνο λύπες,που τις κουβαλούσαν κι αυτές μαζί τους,όσο κι αν για καιρό νόμιζαν πως τους είχαν εγκαταλείψει.
Τελικά,μπορώ να πω ότι ήταν ένα ενδιαφέρον βιβλίο,που παρά τις 636 σελίδες του,διαβάζεται πολύ γρήγορα και μας γνωρίζει τη θέση της γυναίκας εκείνα τα χρόνια,αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες στην προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στην ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου